by Shirin Jabalameli
Beneath a cracked and ancient dome,
the wind slips through fissures,
circling the hull of a stranded ship.
Coffee grows cold upon the table,
and the Sufi, in quiet prayer,
speaks to the blackness of a crow.
From the dragon’s mouth
a rope of light leaps forth
onto masks that melt, one by one,
their cracking faces ringing
like a forgotten church bell
through the air of poverty’s hell.
The city,
a fractured mirror,
sees its own face in a thousand shattered pieces
and screams.
The broken tick-tock of a clock
scratches the latch of time’s doors,
and from a silent well
the voice of a child rises,
still remembering the name of their mother.
The crow spreads its wings,
and the wind carries the scent of stale bread.
The Sufi stirs the coffee in a whirlpool
and with a sip drinks the world anew.
Shirin Jabalameli is a multifaceted Iranian artist, poet, painter, photographer, and writer. She has authored books including Crows Rarely Laugh, Apranik, and 101 Moments. Her latest work, an illustrated poetry collection titled 25 Fell from the Frame was recently published. Her poems have appeared in international journals such as Braided Way Magazine (USA), The Lake (UK), and The New Verse News (USA).
Shirin’s poem in its original Persian follows:
صدای چاه
زیر گنبدی ترک‌خورده
باد از شکاف‌ها عبور می‌کند
و بر شانه‌ی کشتی به گل‌نشسته می‌چرخد.
قهوه روی میز سرد شده است
و صوفی در سکوت
با سیاهی یک کلاغ مناجات می‌کند.
از دهان اژدها
ریسمان نور می‌جهد
بر ماسک‌هایی که یکی‌یکی
ذوب می‌شوند،
و صدای ترک‌خوردن چهره‌ها
چون ناقوس کلیسای فراموش‌شده
در هوای جهنم می‌پیچد.
شهر،
چون آینه‌ای ترک‌خورده،
چهره‌اش را در هزار پاره‌ی مخدوش می‌بیند
و جیغ می‌کشد.
تیک‌تاکِ از کارافتاده‌ی ساعت
کلون درهای زمان را می‌خراشد
و در چاهی خاموش،
صدای کودکی می‌پیچد
که هنوز نام مادرش را از یاد نبرده است.
کلاغ بال‌هایش را باز می‌کند
و باد بوی نمِ نانِ کهنه را می‌برد.
صوفی قهوه را در گرداب می‌چرخاند
و با جرعه‌ای جهان را دوباره می‌نوشد.
